Laat je zien

'Er werd eens naar me geluisterd...' tranen in mijn ogen toen ze dat zei. Ze leek zo klein, zo kwetsbaar. Aan het eind van de bijeenkomst stak ze haar hand op: 'Vaak loop ik tegen iets aan, maar het is dan zo onbelangrijk en dan denk ik 'laat maar zitten' en dan zeg ik niks...'  Toen werd het me duidelijk. Als ze zelf af vindt dat de dingen waar ze zich druk om maakt onbenullig zijn en niet de moeite waard om te bespreken, waarom zou een ander dan wel naar haar luisteren. Ze luistert immers niet eens naar zichzelf!

Je maakt je ergens druk om, dus is het belangrijk voor jou. Ergens besef je misschien wel dat het eigenlijk niet de moeite waard is om je zoveel zorgen over te maken, maar je doet het wel. Zeg dit dan. Door het uit te spreken neem je al een beetje afstand. Door het te delen kan je er samen over praten. Als je niks zegt weet de ander niet waarmee je bezig bent. dan kan de ander niet me je meedenken. Je laat je niet zien aan de ander. Je doet jezelf te kort, maar diegene die jou graag wil leren kennen ook. Communicatie is niet alleen praten en luisteren maar ook je kwetsbaar opstellen, je laten zien en daarvoor is het nodig dat je jezelf serieus neemt!