Humulus lupulus

Het was een erg aardige man, ik kende hem al lange tijd. Als we elkaar tegenkwamen was hij altijd even enthousiast. Op een gegeven moment werd ik gebeld door zijn zus: 'Wil jij eens met hem praten, ik heb het gevoel dat hij zich meer terugtrekt in zijn verslaving. We bereiken hem nauwelijks meer.' Hij vond het prima dat ik kwam. Samen gingen we naar zijn werkplek en bezochten we alle instanties die bij hem betrokken waren. Op een mooie zomerdag liet hij mij zijn tuin zien. Hij had een volkstuin van tien vierkante meter aan de rand van de stad. Ik was onder de indruk van wat ik zag maar ook van hetgeen hij mij erover vertelde. In de weken daarna praatte hij veel over zijn tuin. Hij maakte zich zorgen over een slingerplant die zijn hele tuin zou verwoesten als hij hem zijn gang liet gaan. Hij wilde dit niet en daarom zou hij proberen deze plant te verslaan. Het kostte hem echter veel moeite om hieraan te beginnen. Er waren immers zoveel andere planten die ook zijn aandacht vroegen. We keken elkaar aan. En dan die doorbraak: 'Zo is het met mij ook.... Als ik de verslaving onder controle heb kan ik veel meer andere dingen doen. Dan gaat het me  wel lukken.' Het is hem niet gelukt. De plant bleek te sterk.