Kaas

Het sprong zomaar in mijn handen vanuit mijn eigen 'business bibliotheek': Wie heeft mijn kaas gepikt?  Het beroemde boekje van Spencer Johnson en Kenneth Blanchard over omgaan met veranderingen. Een teken om het onder ogen te zien. Ik moet op zoek naar nieuwe kaas. Het wordt tijd om me weer eens te oriënteren op nieuwe uitdagingen.

Het liefst zou ik een boek willen schrijven. Maar nu een echt boek, zo'n boek dat wordt uitgegeven door een echte uitgeverij, zo'n boek dat wordt aangekondigd in de media, zo'n boek waarvoor mensen in de rij staan bij de boekwinkel en waarvan mensen een  door de schrijver gesigneerd exemplaar willen ontvangen.

Ik zou ook wel weer eens een nieuwe werkkring willen hebben, zo een waar ik 's morgens naar toe ga en waar ik 's middags om een uur of vijf de deur achter me dicht trek. Waar ik alle administratie meteen kan doen, zodat ik thuis gewoon thuis kan zijn en niet altijd het gevoel heb dat ik eigenlijk iets anders moet doen dan ik doe.

Er zijn veel kazen. Ik bied me eerst maar eens aan bij het UWV om mensen te coachen die zoals ik onlangs hoorde geen re-integratietraject krijgen omdat het bureau denkt er niet mee te kunnen scoren. Dat is toch te gek voor woorden! Als niemand in je gelooft, hoe kan je dan ooit iets bereiken in deze harde maatschappij!

Humulus lupulus

Het was een erg aardige man, ik kende hem al lange tijd. Als we elkaar tegenkwamen was hij altijd even enthousiast. Op een gegeven moment werd ik gebeld door zijn zus: 'Wil jij eens met hem praten, ik heb het gevoel dat hij zich meer terugtrekt in zijn verslaving. We bereiken hem nauwelijks meer.' Hij vond het prima dat ik kwam. Samen gingen we naar zijn werkplek en bezochten we alle instanties die bij hem betrokken waren. Op een mooie zomerdag liet hij mij zijn tuin zien. Hij had een volkstuin van tien vierkante meter aan de rand van de stad. Ik was onder de indruk van wat ik zag maar ook van hetgeen hij mij erover vertelde. In de weken daarna praatte hij veel over zijn tuin. Hij maakte zich zorgen over een slingerplant die zijn hele tuin zou verwoesten als hij hem zijn gang liet gaan. Hij wilde dit niet en daarom zou hij proberen deze plant te verslaan. Het kostte hem echter veel moeite om hieraan te beginnen. Er waren immers zoveel andere planten die ook zijn aandacht vroegen. We keken elkaar aan. En dan die doorbraak: 'Zo is het met mij ook.... Als ik de verslaving onder controle heb kan ik veel meer andere dingen doen. Dan gaat het me  wel lukken.' Het is hem niet gelukt. De plant bleek te sterk.

Effectief coachen

'We gaan het vandaag eens helemaal anders doen,' opent onze intervisievoorzitter de bijeenkomst, 'Ik wil jullie kennis laten maken met een methodiek die thuishoort bij de familie-opstellingen, maar dan een beetje anders.' Net als altijd doen we een rondje waarin ieder een casus mag inbrengen. Ik heb geluk, mijn inbreng wordt gekozen. Hierin spelen drie personen de hoofdrol. Ik mag drie representanten neerzetten in de ruimte: mezelf, een cliënt en de derde betrokkene. De representanten mogen reageren vanuit hun gevoel. Ze hoeven niet na te denken over de kwestie op zich, ze hoeven alleen maar antwoord te geven op vragen en te benoemen wat ze voelen. Daarbij mogen ze zich verplaatsen in de ruimte. En dan zie ik gebeuren wat er aan de hand is. Al bij het eerste antwoord weet ik : hier gaat het om. Binnen een klein half uur is de zaak helemaal duidelijk en weet ik wat me te doen staat.
Het klinkt erg vaag allemaal, daar ben ik me van bewust, maar het gaat me te ver om hier het probleem te beschrijven. het gaat me om de methode. Een methode die studie behoeft, en die zeker de moeite waard is om te leren. Daarbij is veiligheid creëren, de juiste vragen stellen, plus de juiste houding van de coach/ counselor die het proces begeleidt, erg belangrijk.
Dankjewel Ciska Holkamp van www.improgrow.nl. Het was geweldig om mee te maken en te ervaren.

 Ciska Holkamp

Laat je zien

'Er werd eens naar me geluisterd...' tranen in mijn ogen toen ze dat zei. Ze leek zo klein, zo kwetsbaar. Aan het eind van de bijeenkomst stak ze haar hand op: 'Vaak loop ik tegen iets aan, maar het is dan zo onbelangrijk en dan denk ik 'laat maar zitten' en dan zeg ik niks...'  Toen werd het me duidelijk. Als ze zelf af vindt dat de dingen waar ze zich druk om maakt onbenullig zijn en niet de moeite waard om te bespreken, waarom zou een ander dan wel naar haar luisteren. Ze luistert immers niet eens naar zichzelf!

Je maakt je ergens druk om, dus is het belangrijk voor jou. Ergens besef je misschien wel dat het eigenlijk niet de moeite waard is om je zoveel zorgen over te maken, maar je doet het wel. Zeg dit dan. Door het uit te spreken neem je al een beetje afstand. Door het te delen kan je er samen over praten. Als je niks zegt weet de ander niet waarmee je bezig bent. dan kan de ander niet me je meedenken. Je laat je niet zien aan de ander. Je doet jezelf te kort, maar diegene die jou graag wil leren kennen ook. Communicatie is niet alleen praten en luisteren maar ook je kwetsbaar opstellen, je laten zien en daarvoor is het nodig dat je jezelf serieus neemt!

Een droom komt uit

Vriendin had een grote droom. Ik ken haar nu meer dan twintig jaar, en ik weet dat ze hier in gedachten altijd mee bezig is geweest. De droom was er, altijd. Af en toe stak hij in onze gesprekken de kop op en dan vertelde ze er over, enthousiast en gepassioneerd. Toen ontmoette ze hem. Hij deelde haar passie, dit was eigenlijk vanaf het begin al duidelijk. Nu zou de droom werkelijkheid kunnen worden. Nu stond ze er niet meer alleen voor. Hij dacht  er net zo over als zij, hij wilde zich er ook hard voor maken en hij wilde haar  bijstaan met raad en daad. Toch durfden ze er niet aan te beginnen, niet voor hun relatie geworteld was. Het werden jaren van aantrekken en afstoten, maar het werd steeds duidelijker dat ze voor elkaar bestemd waren. En toen was de tijd rijp om het prachtige idee gestalte te geven. Het was niet langer een droom, ze konden aan het werk. En dat doen ze; met hart en ziel. Er moet van alles vastgelegd worden, anders kunnen er geen stappen gezet worden. Als vriendin mij benadert om zitting te nemen in het bestuur van de stichting die opgericht wordt om alles in goede banen te leiden, twijfel ik geen moment. Ik heb vertrouwen in het plan en ik heb vertrouwen in de initiatiefnemers. Bij deze wens ik jullie heel veel succes met Katrium!

De NAH'er bestaat niet

Het thema van de contactgroep- NAH- West Friesland was vanmiddag: het onzichtbare zichtbaar maken. Niet Aangeboren Hersenletsel en de gevolgen ervan zijn nog steeds erg onbekend. NAH is niet zichtbaar aan de buitenkant.  Schrijnend is het onbegrip van de buitenwereld waar mensen met NAH vaak mee te maken hebben. Vanmiddag hebben we met elkaar gedeeld hoe een ieder hiermee omgaat. De een zoekt de publiciteit: 'Doordat ik een aantal keren in de krant heb gestaan weten de mensen nu dat ik de dingen niet meteen kan onthouden en vertellen ze het nog een paar keer', een ander zegt bij iedere ontmoeting: 'Ik heb een geheugen als een vergiet, dus neem me niet kwalijk als ik straks niet meer weet wat je me verteld hebt.'
De gevolgen zijn voor iedereen anders. De NAH'er bestaat niet. Onderstaande lijst laat zien welke gevolgen NAH met zich mee kan brengen.

NAH kan zorgen voor:
-             Vertraagde informatieverwerking

-              Problemen met aandacht en concentratie

-              Egocentrisch denken en handelen

-              Verminderd zelfinzicht

-              Problemen met planning en organisatie

-              Vertraagd denken

-              Associatief denken

-              Verminderd probleemoplossend denken- bedenken wel maar doordenken op consequenties/              leggen van verbanden/ als-dan

-              Geen behoeften/ gedrag kunnen uitstellen- komt over als drammerig

-              Niet (goed) kunnen kiezen- ervaring van de keuze: eerst douchen en dan roken of andersom?

-              Moeite met geschakelde handelingen, organisatieproblemen- bv bij het koken

-              Initiatiefgebrek, geen handelen zonder aanzet van buitenaf’

-              Onvermogen om de ernst van de dingen te kunnen inzien onverschilligheid

-              Geheugenproblemen

-              Gedrag niet kunnen beheersen/ doceren

-              Emoties niet kunnen beheersen/ reguleren

-              Verminderde zelfbijsturing (flexibiliteit)

-              Verminderd sociaal meegevoel en inzicht

-              Ontstaan van onfatsoenlijk gedrag

-              Niet los kunnen komen van handeling of gedachte (perseveratie)/ malen

(Linkszijdig herseninfarct- doorgaan in handeling bv schaaltje vla door blijven eten terwijl het al leeg is, maar ook mentaal- malen in een gedachte of een associatie)

-              Verhoogde afleidbaarheid 

-              Niet (goed) kunnen vertellen waarom men iets wel/niet doet of heeft gedaan

-              Niet creatief kunnen omgaan met tijd en ruimte – alles op het laatste moment of juist uren van te voren

-              Motorische en mentale traagheid of onhandigheid.

Cirkels

De eerste week van april is alweer voorbij.Een week met moeilijke en mooie momenten. Een week waarin ik me weer bewust werd van de cirkel van invloed en de cirkel van betrokkenheid. Deze twee cirkels uit de leer van Covey- de zeven eigenschappen van effectief leiderschap, helpen mij om de dingen in het juiste perspectief te zetten. Mijn cirkel van betrokkenheid bij mensen is groot . Ik voel me betrokken bij mijn gezin, maar ook bij ieder ander die ik werkelijk ontmoet. Ik verdiep me in de mensen die ik tegenkom en ik leef mee met hetgeen hen bezighoudt.  Soms kan ik invloed hebben door een goed gesprek, door de juiste hulp en het juiste woord op het juiste moment, maar soms ook helemaal niet. Dan komen mijn goedbedoelde woorden niet over en heb ik dus geen invloed. Dan is het de kunst om te beseffen dat dit dus wel in je cirkel van betrokkenheid ligt maar dat je er geen invloed op kunt uitoefenen. Het ligt buiten je cirkel van invloed. Dus je kan je er wel druk om maken, maar dat helpt niet. Sterker nog, je belast jezelf en daarmee je directe omgeving. Je slaapt slecht omdat je piekert. Je wordt moe, de kans is groot dat je chagrijnig wordt.  Als je niet oppast wordt je somber en in het ergste geval depressief. En dan functioneer je helemaal niet meer. En dat allemaal om zaken die buiten je eigen invloedssfeer liggen. Niet handig, dus niet doen. Als je je druk blijft maken om de dingen waar je geen invloed op hebt wordt de cirkel kleiner. Blijf binnen je cirkel van invloed. Door van binnenuit te handelen wordt je cirkel van invloed groter.