Samenwerken

Toch bijzonder nu ik er over nadenk. Een middag met twee oud-collega's. In 1981 begon onze samenwerking. We zijn nu al meer dan 12 jaar uit elkaar en toch praatten we vanmiddag alsof we gister nog aan de vergadertafel zaten. We hebben alle drie een andere weg gekozen. We kennen elkaar, we hebben aan een half woord genoeg. Toch waren er heel veel woorden vanmiddag. Het lijkt alsof we nooit uitgepraat raken.
We hadden het goed voor elkaar vroeger, we waren er zeker van dat ons bedrijf zeer goede kwaliteit leverde. We wisten hoe we een en ander moesten organiseren zodat een ieder die bij ons kwam werken zich ook verantwoordelijk ging voelen en mee
ging in de lijnen die wij zo duidelijk hadden uitgezet. En dan verbaas je je soms waarom er in andere organisaties zo weinig gecommuniceerd wordt, dat ieder op zijn eigen manier werkt en dat er zo weinig samenhang is in de aanpak. Dingen die voor ons zo vanzelfsprekend waren en zijn, blijken in andere organisaties helemaal niet zo voor de hand te liggen.
Al met al een leerzame middag waarin maar al te duidelijk werd dat we ons veel beter moeten profileren, ieder op onze eigen manier en ieder in onze eigen werkkring(en).

Dichter bij je geluk

Daar sta je dan, aangekondigd als auteur ter gelegenheid van de opening van de boekenweek 2013 in de plaatselijke boekhandel Stumpel. Ja, ik heb twee boekjes geschreven en van beide boekjes heb ik nog een aantal exemplaren op voorraad.
Het blauwe boekje rechts op de tafel is 'Lindendael lacht'. Dit is het geschenk geweest bij de opening van het verbouwde verzorgingshuis aan de Koepoortsweg in Hoorn in 2007. Een must-have voor de liefhebber van Lindendael op zich (de foto's zijn van voor de verbouwing, dus uniek en niet meer te maken), maar ook voor de liefhebber van mensen en dialogen.
Het rode boekje 'Wacht niet op de violen,' is een doe-boekje voor een ieder die wel een steuntje in de rug kan gebruiken bij het zoeken en vinden van die ene. Het boekje lokte weer veel leuke reacties uit. Het hebben van of het zoeken naar een relatie is toch iets wat ons allemaal bezig houdt. Ik werd zelfs door twee mede-auteurs benaderd met de vraag of ik nog vrijgezel was. Ze dropen af toen ik enthousiast over mijn geweldige echtgenoot begon te vertellen.

Voor mij was deze avond ook een mooie kans om te werken aan mijn naamsbekendheid. Ik had een lokkertje bedacht. In het kistje op tafel kon het publiek een kaartje invullen met naam en telefoonnummer. Aan het eind van de avond zou ik dan een envelopje trekken en diegene zou een gratis sessie winnen. Dit bleek geen goed idee. De mensen lachten allemaal vriendelijk als ik ze uitnodigde hun naam op een kaartje te schrijven. Sommigen kochten een boekje en ze wilden best even met me praten, maar een coachingssessie, nee hoor, dat hadden ze niet nodig. Bijzonder, het lijkt mij juist zo leuk als je zo iets aangeboden krijgt. Maar misschien is er wel een drempel. Misschien heeft het te maken met onbekendheid. Want wat is dat eigenlijk, coachen.

Coaching helpt je om je ervan bewust te worden wat je zelf kunt doen om dingen te veranderen. Ik moedig je aan om uitdagingen aan te gaan, obstakels te overwinnen en om in actie te komen. Het gaat om jouw succes, jouw geluk en jouw voldoening.

Dus bij een volgende gelegenheid zal ik het weer aanbieden: schrijf je naam op een kaartje en wie weet kan ik jou helpen om een stap dichter bij je eigen geluk te komen.

Relatie APK

Afgelopen weekend hebben mijn man en ik een encounterweekend meegemaakt: een ontmoeting met jezelf ,  en een ontmoeting met je partner. Je neemt je relatie onder de loep en je kijkt ernaar met nieuwe ogen. Je gaat terug naar de eerste keer dat je elkaar zag, naar de kwaliteiten waar je toentertijd op viel. En die vertaal je naar het nu. Je gaat de patronen zien, de paden die je samen hebt gelopen, de kruisingen waarop je elkaar misschien bent kwijtgeraakt, of die je juist dichter naar elkaar toe gebracht hebben. Je trekt alles door naar het nu en je ontdekt of je (nog) een basis hebt waarop je samen verder wilt. Je brengt onder woorden wat die basis is. Je brengt je eigen verlangens onder woorden. Het is een weekend voor jou en je partner samen. Heel veel samen.

Het weekend wordt geleid door drie echtparen die vanuit hun eigen ervaring presentaties houden aan de hand van thema's. Herkenbare verhalen, met al hun worstelingen, hun strijd, hun kwetsbaarheid. Daarnaast is er een priester of een voorganger vanuit een andere kerkelijke gezindte die vanuit zijn/haar ervaring vertelt over zijn relatie met de parochie/ de gemeenschap.

Een prachtige ervaring is ook het dialogeren. Eerst breng je alles onder woorden op papier aan de hand van vragen die je meekrijgt, en daarna deel je hetgeen je geschreven hebt met je partner. Je ontdekt wat er binnen in je leeft, en wat er in de ander leeft. Bijzonder hoe één weekend je relatie kan verrijken en verdiepen.

We waren sceptisch voor we ernaar toegingen; 'ons huwelijk is prima, wat kan zo'n weekend er aan toevoegen,' maar ik  moet zeggen: het was een geweldige ervaring. En ik denk dat één zo'n weekend meer kan doen dan welke relatietherapie dan ook.www.encounter.nl

Werk en Wet

Zondagmiddag hebben we in de contactgroep NAH-WF het thema 'Aan de slag' behandeld. Er bleek veel onduidelijkheid te zijn over de wet- en regelgeving van onze overheid. Wajong, WAO en WIA : de afkortingen vlogen ons om de oren. Daarom zet ik alles maar eens even op een rijtje.

De Wajong bestaat nog steeds, dit is de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening voor jonggehandicapten. De WAO geldt alleen nog voor diegenen die op 1 januari 2006 al een WAO-uitkering ontvingen.

De WIA is de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen. Als je na twee jaar ziekte voor een deel of helemaal niet meer kunt werken, dan kun je in aanmerking komen voor deze wet. In de WIA ligt het accent op wat mensen nog wel kunnen. Het is in de WIA zo geregeld dat je er altijd financieel op vooruit gaat als je (gedeeltelijk) blijft werken.

Binnen de WIA heb je twee verschillende uitkeringen: de IVA en de WGA. De IVA krijg je als je volledig arbeidsongeschikt bent en een hele kleine kans hebt dat je weer herstelt: Inkomensvoorziening Volledig Arbeidsongeschikten. De WGA is voor iedereen die gedeeltelijk arbeidsgeschikt is: de Regeling werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten. Een sleutelrol voor het bepalen van de arbeidsgeschiktheid dan wel arbeidsongeschiktheid is weggelegd voor de UWV-arts en de arbeidsdeskundige van het UWV. UWV staat voor het Uitvoeringsinstituut WerknemersVerzekeringen.

Een belangrijke tip: ga nooit alleen naar een gesprek bij het UWV. Neem altijd iemand mee die jou goed kent, hetzij een partner, een familielid of een begeleider. Twee horen meer dan één, en het kan heel goed zijn dat je zelf een ander idee hebt van je eigen mogelijkheden dan je omgeving.

Papierwinkel

Sinds 2008 staat mijn bedrijf HMAtrajectwijzer officieel ingeschreven in de Kamer van Koophandel. Ik ben coach/ counselor, om deze officiële titel te mogen voeren heb ik me gericht tot de Academy for Coaching en Counseling. Een landelijke opleiding die over het hele land trainingslocaties heeft. Het eerste jaar volgde ik in Alkmaar, het tweede jaar in Amsterdam. Ik rond dit voorjaar het derde (thuis-)studiejaar af. Om me verder te verdiepen in het vak werd ik lid van de ABvC, de Algemene Beroepsvereniging voor Counselors. Daarnaast liet ik me registreren op G-coach, ik meldde me aan bij de AGB om de Algemene Beroepscode voor mijn eigen praktijk te verkrijgen en voor een van mijn opdrachtgevers moest ik de Kiwa Keurmerk pas halen. Ik sta nu overal geregistreerd.  En om bij al deze organisaties ingeschreven te blijven staan moet ik zorgen dat ik de gegevens steeds actualiseer. Het is bijna een dagtaak om deze papierwinkel  up to date te houden. Daarnaast moet ik urenbriefjes bijhouden voor al mijn cliënten, en aan het eind van iedere maand mag ik facturen sturen naar alle opdrachtgevers. Mijn oudste zoon ziet dit allemaal aan en vraagt me: ‘Vind je het eigenlijk nog leuk om als ZZP’er te werken? Volgens mij verdien je als je al die uren voor een baas werkt veel meer.’ Hij heeft een punt, maar toch… Ik ben blij met mijn zelfstandigheid, mijn vrijheid en met de keuze die ik heb om datgene te doen waar ik goed in ben. En dan neem ik alle regelingen graag op de koop toe.

Kijk in je ziel

'Ga het aan. Ga naar binnen, kijk in je ziel.' Ze kijkt me wanhopig aan: 'Dat zeg je nu wel, maar wat bedóel je daar nu eigenlijk mee.' De woorden hangen in de kamer. Ik zie haar strijden. Ik voel haar pijn. En dan begint ze te vertellen, over haar jeugd, over haar hele leven tot nu toe en ik zie het gebeuren. Af en toe breek ik in met vragen. Vragen die ze zichzelf misschien al duizend keer gesteld heeft. Vragen waarop ze zichzelf misschien nooit antwoord heeft willen geven. Ze blijft praten. Het is ruim twee uur later als ze me aankijkt met een betraand gezicht: 'Zo eerlijk ben ik nog nooit geweest...ik heb het in ieder geval nog nooit uitgesproken.' We omarmen elkaar. Dan zeg ik: 'Dit is het, je hebt jezelf toegelaten in het diepst van je ziel. En hier gaat het om. Het is misschien niet leuk..' Haar ogen boren zich in die van mij en ze onderbreekt me met de woorden: 'Het is wel leuk, ik ben er blij mee. Dankjewel.'