Duizenden kinderen lopen hersenletsel op, kopt het Noord Hollands Dagblad op vrijdag 12 juli van dit jaar. De oorzaak is meestal een harde klap tegen het hoofd door een ongeval of door mishandeling(!).
In een kwart van de gevallen is een hersenaandoening de oorzaak. De onderzoekers (Haagse Hogeschool, de Hersenstichting en het Erasmus MC) zeggen dat er meer aandacht moet komen voor de gevolgen van het letsel. De gevolgen van NAH zijn vaak niet zichtbaar, maar ze hebben een forse impact op ontwikkeling en het participeren van de jongere en het gezin.
Dan heb je Prins Friso. Onbedoeld werd hij een soort boegbeeld voor NAH. Mijn man (ervaringsdeskundige) grapte al toen duidelijk werd dat er sprake was van hersenletsel: 'Goh, hij kan mooi mee met ons zeilweekend voor mensen met NAH.' Het zal er echter niet van komen. Friso is gestorven aan de gevolgen van het ongeluk.
Dat geldt niet voor heel veel anderen. Misschien weet je het niet altijd, maar iedereen kent wel iemand met NAH op welke manier dan ook. En deze mensen hebben het wel overleefd. Vaak hoor ik dat mensen met NAH hun huidige leven zien als een tweede kans. En dat is het ook. Het leven voor het ongeluk, en na het ongeluk kan heel verschillend zijn. Er is sprake van een breuk in de levenslijn. Het leven is anders, maar dit hoeft niet te betekenen dat de kwaliteit van het leven minder is. Immers, je bent de regisseur van je eigen leven. Wat er ook gebeurt, je hebt altijd een keuze: hoe ga ik er mee om? Het klinkt gemakkelijker dan het is, daar ben ik me van bewust. Maar je bent er nog, je leeft en het is aan jou om iets van je leven te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten