|
foto: Erik Harperink |
Soms word ik gewoon zo blij van mijn werk. Zoals gisteren. Mijn coachee kijkt me indringend aan en zegt: Jij helpt mensen, net als God. Natuurlijk gaat deze vergelijking niet op, maar het bracht ons een prachtig gesprek over de geloofsbeleving van mijn cliënt. Ik vind het een voorrecht om dit werk te mogen doen. Al die mensen met al die talenten en kwaliteiten. Vaak zijn ze verstopt, soms vlak aan de oppervlakte maar vaak heel diep en dan is het prachtig als je ze samen tevoorschijn kunt toveren. De eerste ontmoeting is bepalend voor het verdere contact. Als er geen wederzijds respect en vertrouwen is zal het nooit een succesvol traject kunnen worden. Als coach heb je alleen jezelf om in te zetten. Dat is alles. Ik hoorde laatst van een docent dat een van mijn coachees over mij gezegd had: Ze is goed, maar wel een beetje gek. Wat hij daarmee precies bedoelt weet ik niet. Het maakt ook niet uit. Ik ben wie ik ben en daar moeten mijn cliënten het mee doen. En ik ook.
mooi stuk! Ik vind het inspirerend om te lezen hoe jouw werk eruitziet.
BeantwoordenVerwijderen