Tweewekelijks heb ik een intervisie-groep op de dinsdagavond. In het begin van 2013 zijn we voortvarend begonnen. Allemaal plannen, we gaan er hard tegenaan dit jaar. En toen werd ik ziek. Een ontsteking, hoge koorts en lamlendig. Ruim een week uit de running. Een van de anderen bleek griep te hebben in dezelfde periode.We hebben elkaar een paar keer gebeld en de frustratie gedeeld. Nu we weer bij elkaar kwamen moesten we opnieuw starten. We hebben de plannen voor 2013 in een collage gezet. Dit is een prima manier om je ideeën te concretiseren. En of je het nu wilt of niet, er komen ook dingen naar voren die je helemaal niet bedacht had. Zo kwam het volgende gedicht zomaar centraal te staan in mijn werkstuk:
Dit eiland
Hoe zijn wij hier geland,
waartoe... vanwaar...?
ligt ergens aan het strand
dat vreemde schip nog klaar?
en als het anker is gelicht,
naar waar.. naar waar...?
Stil, sluit de deuren dicht...
bemin elkaar...
A.R. Holst
Voor mij betekent dit dat ik thuis moet zijn als ik thuis ben. Dus niet alleen lijfelijk maar ook met mijn gedachten en mijn volledige aandacht. Zonder mijn thuisfront had ik immers nooit het werk kunnen doen wat ik nu doe. Mijn belangrijkste doel in 2013 is de juiste balans tussen werk en privé!
wat mooi!
BeantwoordenVerwijderen