 |
| foto: Nanne van Vondelen |
WMO
=Wet Maatschappelijke Ondersteuning.
Deze wet regelt dat mensen die op welke manier dan ook ondersteuning nodig hebben dit ook krijgen.
Hieronder de begrippen waar de WMO van uit gaat op een rijtje:
Participatie:
Iedereen doet mee in de maatschappij. Iedereen telt, iedereen is belangrijk, jij ook!
Zelfregie:
Je bent de regisseur van je eigen leven, ook al heb je daar ondersteuning bij nodig. De hulpverlener is er voor jou en niet andersom! Als jij steeds aangeeft dat het goed met je gaat, en je vertelt niet dat het je af en toe allemaal veel te veel is, dan kan jouw hulpverlener (die jou waarschijnlijk maar eens per week ziet) niets voor je betekenen. Zelfregie betekent ook dat je aan geeft wat je nodig hebt van de hulpverlener.
Keukentafelgesprek:
Het is de bedoeling dat de gemeente in kaart brengt wie welke ondersteuning nodig heeft. Dit willen ze doen middels een keukentafelgesprek bij jou thuis. Eén van mijn cliënten gaf al aan: 'Ik heb niet eens een keukentafel...'Maar goed dat maakt niet uit, er komt iemand van de gemeente bij jou thuis om te kijken welke ondersteuning je nodig hebt.
Misschien heb je die ondersteuning al, dan is het belangrijk dat je aangeeft dat je heel graag je eigen hulpverleners wilt houden (als je dit tenminste wilt. ).
Daarnaast kun je dan vertellen wat je eventueel nog meer nodig hebt.
Een tip: doe zo'n gesprek niet alleen maar doe het samen met iemand die jou goed kent- een mantelzorger, een partner, een zoon of dochter, een hulpverlener.
(Ik kan me niet voorstellen dat een gemeente dit in 1 jaar voor al haar burgers redt, maar ik geloof wel dat dit de bedoeling is. )
Alle levensgebieden:
De WMO richt zich op alle levensgebieden
Compensatieplicht:
Iedere gemeente heeft de plicht mensen die dit nodig hebben te ondersteunen.
Eigen kracht:
Daarbij gaat de zorg uit van de eigen kracht van diegene die hulp nodig heeft.
Integraal werken:
Het is de bedoeling dat er hulp ingezet wordt op alle levensgebieden waar dit nodig is.
Kanteling:
Hiermee wordt bedoeld dat de hulpverlening uit moet gaan van de behoeftes en richtlijnen van hun cliënten. (Was dit voorheen niet zo dan, kanteling, het woord zegt dat dit dus niet vanzelfsprekend was.....Het lijkt mij heel logisch dat de cliënt centraal staat, ik kan me niet voorstellen dat je dit als hulpverlener anders zou doen.
En dit geeft weer aan dat jij als hulpvrager dus heel duidelijk moet zijn naar de hulpverlener toe waar je ondersteuning bij nodig hebt.)
Ontschotting:
De hulpverleners moeten van hun eilandjes af, samenwerken. Als iemand naast individuele begeleiding, huishoudelijke hulp en persoonlijke verzorging nodig heeft dan moeten de verschillende hulpverleners dus met elkaar samenwerken.
Respijtzorg:
Dit is de plek waar je naar toe kan als jouw mantelzorger even een 'break 'nodig heeft van zijn/haar zorgtaak. Even op adem komen, even tijd voor zichzelf. De zorg voor jou gaat dan gewoon door, maar nu is het aan professionals.
Samenredzaamheid:
Wat een woord... leuk voor scrabble. Hiermee wordt bedoeld dat iedereen samen met anderen mee kan doen in de maatschappij.
Transitie:
Dit is letterlijk overgang of verandering. De gemeenten werken nu aan transities in de WMO.
Informele zorg:
Er wordt eigenlijk van iedereen verwacht dat hij/zij de medemens helpt waar hij kan, dit is de vrijwillige, onbetaalde hulp.
Zelfredzaam:
Op eigen benen kunnen staan, letterlijk en figuurlijk. Ja, dat zou iedereen het liefste willen, maar dat is nou eenmaal niet altijd zo.
Dus schaam je niet: neem de regie over je eigen leven en geef aan wat je nodig hebt!
