Vanmiddag was ik op het gemeentehuis van Hoorn. daar
had ik een afspraak met mevrouw Nel Douw. Zij is een wethouder met een breed
takenpakket. Ze zet zich oa in voor de volksgezondheid, inclusief de WMO / AWBZ
zorg.
Opmerkelijk vond ik de volgende uitspraak: het lijkt
wel of de overheid denkt dat alles overgaat… dat je op een gegeven moment geen
hulp meer nodig hebt omdat je de regie zelf kunt voeren. Of met behulp van
mantelzorgers (familie, vrienden, kennissen, buren), zodat de betaalde
hulpverleners eruit kunnen.
Autisme gaat niet over, niet aangeboren hersenletsel gaat
niet over, dementie wordt alleen maar erger, een verstandelijke beperking
blijft een verstandelijke beperking…
Als er al mantelzorgers betrokken zijn dan hebben zij het
al druk genoeg. De hulpverlener is er immers geen 24 uur per dag, die is er
geen 7 dagen in de week. De mantelzorger maakt haar man/ zijn vrouw wel 24 uur
per dag mee, en dan is de kans groot dat het juist ook voor de mantelzorger erg
belangrijk is dat er structureel een professional komt waarbij ze hun hart
kunnen luchten. Een zorgverlener die met hen meekijkt en helpt met de zaken die
nodig zijn, zodat ze weer even verder kunnen.
En dan de ouders van volwassenen met een beperking die
op zichzelf wonen. Hoe heerlijk is het om gewoon langs te kunnen bij je kind,
zonder dat je je meteen moet verdiepen in de administratie of dat je moet
helpen met huishoudelijke klussen die blijven liggen omdat je zoon of dochter het
overzicht mist om dit zelf te kunnen oppakken. Zodat je ouder kunt zijn en niet
de zorgverlener. Daarbij komt nog dat je als ouder juist door de emotionele
betrokkenheid veel moeilijker kunt helpen dan een hulpverlener. Zoals mijn zoon
laatst tegen me zei: 'Het lijkt wel of je iedereen kan helpen behalve mij…'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten