Uitnodiging voor 2 mei

Foto Erik Harperink

iets gaan drinken

op een terras

doe ik pas

bij dorst

dorst gelest

ik wil weg

wil je babbelen

heb je pech

Zomaar een gedichtje uit een boekje van Evi Schauwvliege, uitgegeven door Autisme Centraal. Het lijkt erop dat Evi er niet voor zou kiezen om zomaar naar een café te gaan. Als ze voorbij loopt en toevallig dorst heeft komt ze vrijdagmiddag misschien wel naar binnen.
Want dan organiseren wij het Autisme-café in muziekcafé Paparazzi aan het Koepoortsplein 3 te Hoorn van 15.00 - 17.00 uur.

Op het Open Podium nodigen we je uit om iets te laten zien en/of horen van wat jij leuk vindt of wat jij (goed)/ kunt. Misschien bespeel je een muziekinstrument, misschien kan je heel goed zingen en misschien zelfs allebei.
Of je hebt gedichten gemaakt die je wilt voordragen. Of je hebt jaren geoefend op die ene goocheltruc, misschien is dit de ideale gelegenheid om hem eens uit te proberen met publiek.
Maar ook als je gewoon  nieuwsgierig bent om ons te ontmoeten, voel je vrij en kom gewoon naar binnen vrijdagmiddag 2 mei tussen 15.00 en 17.00 uur in muziekcafé Paparazzi.

Autisme-café in Hoorn

Noord-Hollands Dagblad 27 maart 2014

Het was een succes, het Ontmoetingscafé voor mensen met autisme en hun naasten van vrijdag 4 april. Daarom hebben we besloten elke eerste vrijdagmiddag van de maand Autisme-café te houden in muziekcafé Paparazzi aan het Koepoortsplein 3 te Hoorn van 15.00 tot 17.00 uur.

We nodigen mensen met autisme en hun naasten/ betrokkenen dan ook van harte uit voor de bijeenkomst van 2 mei aanstaande. Maar ook mensen die geen autisme hebben maar openstaan voor ontmoeting zijn van harte welkom.

Het open podium houden we erin. Een van de bezoekers zei: 'Wat mooi om te zien hoe mensen veranderen als ze op het podium staan.' Het was echt genieten. Het open podium geeft een ieder de gelegenheid datgene te laten zien wat hij/ zij graag doet. Muziek,  theater, poëzie, kunst is universeel. Er zijn geen grenzen. Daarin zijn we als mensen allemaal met elkaar verbonden.


 sigmund

Net als toen

Cafe Paparazzie 4 april 2014

'Jij hebt een dwarsfluit, jij kan ook wel wat spelen,' zei mijn mede-organisator van de bijeenkomst in het kader van de autismeweek. 'Tuurlijk, er is een podium, dat ga ik doen.'
Niet veel tijd om te oefenen, dus ik besloot de niet al te moeilijke fluitsolo van Gymnopedie 1 van Satie te spelen. De pianopartij stond op CD. Ik ging er vanuit dat er wel een CD-speler zou zijn in het café. Die was er niet, maar als ik het nummer noemde kon de pianopartij 'geript' worden en dan zou het helemaal goed komen. Nummer achttien, zei ik vlotweg.
Het was zover. Na zeven maten intro viel ik, de tweede keer, op tijd in. Het ging goed. Toen ik me opmaakte voor het tweede gedeelte kwam er niks meer. Negentien, stond er op de bladmuziek...

... Niet goed opgelet dus. En opeens was ik weer veertien. In die tijd speelde ik regelmatig voor publiek. Ik herinner me een optreden in een kerkje. De fluitpartij was ik kwijtgeraakt, dus ik had hem overgeschreven van de totale partituur, zodat ik geen bladzijden hoefde om te slaan. Ook nu zette ik met flair in. Tot ik mijn begeleider, de organist, opeens iets anders hoorde spelen dan ik. Wat bleek; ik had een stuk of wat maten overgeslagen bij het overschrijven. Hetzelfde gevoel, niks veranderd...nog net als toen...