Pubers, ze blijven me verbazen. En heel veel ouders verbazen zich met mij. Vaak hoor ik: 'Dat deed hij vroeger nooit! Echt niet, nu maakt hij overal ruzie om! En een grote mond! Ik vind het echt niet leuk meer.' Het lijkt alsof de meest vanzelfsprekende huisregels niet meer tot het kind doordringen. En eigenlijk is dit ook zo. Een kind in de puberteit leeft van minuut tot minuut. Ze leven in een eigen wereld waarin ze alleen maar bezig zijn een houding te vinden in hun omgeving die voor hun gevoel steeds op hen let en hun optreden beoordeelt. Het is dan vaak teveel gevraagd om rekening te houden met jou en je huisregels.
Pubers willen vaak meer verantwoordelijkheid dan ze in de ogen van hun ouders aan kunnen. Dit kan een bron van conflicten opleveren. Om samen met je kind de puberteit goed door te komen zul je je als ouder moeten realiseren dat je een andere rol moet aannemen: van opvoeder word je meer adviseur. En een sleutelwoord hierbij is onderhandelen. Onderhandelen over regels en grenzen. Daarbij is het handig je te realiseren wat je echt belangrijk vindt. Als je het belangrijk vindt om gezamenlijk aan tafel te eten is dat een huisregel waar ieder gezinslid zich aan moet houden, dit zijn de normen en waarden die je je kinderen wilt meegeven. Hierover ga je dus niet onderhandelen.
Het opruimen van de eigen kamer is belangrijk, maar je kunt onderhandelen over wat dit betekent: een schoon bed, geen rondslingerende kleding en een opgeruimde kast of vind je het voldoende dat hij zijn bed verschoont en zijn kleren in de was doet.
Onderhandelen betekent dat beider inbreng even belangrijk is, dus jij zegt wat je te zeggen hebt maar je kind ook. Gelijkwaardigheid is een belangrijk uitgangspunt. Luister naar wat je kind te zeggen heeft en geef daarna je eigen mening, ga dan net zo lang onderhandelen tot er overeenstemming is bereikt..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten