NAH op de kaart

Voorkant kaartje

In elke bijeenkomst van de Contactgroep Niet Aangeboren Hersenletsel WF komt het terug: de onbekendheid van Niet Aangeboren Hersenletsel.

We zeggen dan altijd tegen elkaar: het is natuurlijk prima dat wij het er hier met elkaar over hebben, maar eigenlijk zouden we de buitenwereld veel beter kunnen vertellen wat NAH nou eigenlijk is.

Ook in een zeer recent boek 'Haperende Hersenen' van Iris Sommer Uitgeverij Balans 2015, staat het weer: NAH is een ondergeschoven kindje, de aandoening staat weinig in de belangstelling en wordt daardoor minder onderzocht dan andere hersenaandoeningen. Verderop in ditzelfde boek staat dat één op de 30 mensen in Nederland NAH heeft. Je kunt er dus vanuit gaan dat iedereen wel iemand kent met NAH.


De meest voorkomende oorzaken van NAH zijn ongevallen (traumatisch hersenletsel) en beroertes
(cerebrovasculair accident, CVA).

Achterkant kaartje  te bestellen via hersenletsel.nl

De klachten die mensen met NAH hebben zijn zeer uiteenlopend: van (extreme) vermoeidheid, moeite met concentratie, geheugenproblemen, moeite met plannen en organiseren, verlies van het overzicht van wat er op een dag moet gebeuren, en daar kunnen afhankelijk van de grootte en de plaats van de hersenbeschadiging nog klachten bijkomen als:  spasme van arm of been, epileptische aanvallen, taalproblemen, evenwichtsproblemen, problemen met horen, voelen en/of ruiken,verandering van persoonlijkheid, maar ook hallucinaties, achterdocht en depressie.


Het is dus van het grootste belang dat de omgeving een beetje weet wat er aan de hand kan zijn met iemand die NAH heeft.
(Vooral ook onze beleidsmakers moeten zich hier bewust van zijn.
Hoe verwarrend is het als je een keukentafelgesprek hebt gehad, en dat je daarna een zogenaamde bulkbrief van de gemeente ontvangt die een week later gedateerd is, en waarin staat dat je binnenkort een keukentafelgesprek hebt waarin je 'geherindiceerd' wordt.)

Als NAH'er kun je er voor kiezen het bijgevoegde kaartje bij je te dragen van hersenletsel.nl dat je kan geven aan je gesprekspartner als je er even niet meer uitkomt.
Ook zijn er aantal mensen met NAH die ik ken die voorlichting willen geven op lagere en middelbare scholen over NAH. Goed idee, er kan nooit genoeg aandacht aan besteed worden lijkt mij.