Frans' zeilweekend

Vanaf 2000 organiseren mijn man Frans en ik ieder jaar een zeilweekend voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel. Dat doen we dit jaar voor de laatste keer!

Het zeilweekend is van vrijdag 13 september tot en met zondag 15 september. We gaan op vrijdagavond om 20.00 uur aan boord in Makkum en we meren op zondagmiddag 17.00 uur op dezelfde plek weer aan. We varen met de stijlsteven die je hierboven ziet: de Rival van Harry en Sarah Stofbergen. Als de wind het toelaat varen we zaterdag naar Terschelling! En zondag dus weer terug naar Makkum.

Onze groep bestaat uit mensen met NAH. Als je wilt mag je je partner, broer, zus, vriend of vriendin uitnodigen om ook mee te gaan.
Er gaan geen begeleiders mee. Dat betekent niet dat er geen sociale controle is.
Iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf en de eigen spullen.
Als je iets kwijt bent helpen we allemaal zoeken. Het kan immers nooit ver weg zijn, we zitten met elkaar in hetzelfde schuitje.
Ook houden we elkaar in de gaten als het om alcoholgebruik gaat.


De vrijdagavond is de kennismakingsavond. Soms blijven we met zijn allen aan boord van het schip, ook kan het zo zijn dat we de plaatselijke kroegen  opzoeken.

Je kunt het weekend actief invullen door mee te helpen aan boord, maar je kan er ook een rustig weekendje van maken.
Als je moe bent kun je gewoon gaan slapen, op elk moment van de dag. En 's avonds en 's nachts natuurlijk. Er zijn vier- en tweepersoons hutten.

Als je mee wilt kun je contact opnemen met  Frans Kramer 0229 - 245298, of een email sturen naar fghkramer@ziggo.nl. Natuurlijk kun je mij ook benaderen.

Het weekend kost € 130 per persoon.
-Wij zorgen voor eten en drinken aan boord, dit zit bij de prijs inbegrepen. Alles wat je aan de wal nuttigt is voor eigen rekening.

Huisstijl

Per 1 mei is de naam van mijn bedrijf 

HMAcoaching

Met trots presenteer ik de nieuwe huisstijl:

Bezuinigen

\\\

Ze heeft een moeilijke jeugd gehad en ten gevolge daarvan heeft ze paniek- en angstaanvallen. Deze aanvallen stagneren haar in haar hele functioneren. Ze heeft een hele batterij aan hulpverleners gehad. Ze heeft alle hulp aanvaard, maar eigenlijk is ze er klaar mee. Dit zegt ze letterlijk. Dan komt er een besluit van het Centrum Indicatiestelling; ze krijgt geen indicatie meer. Voor haar klachten kan ze terecht bij de reguliere hulpverlening en heeft ze geen recht op persoonlijke begeleiding.
'Dan moet ik zeker weer gaan praten bij een psycholoog. En dan moet ik weer alles opnieuw vertellen. Ik heb het echt wel een plek gegeven nu, ik wil niet alles steeds opnieuw herbeleven,' zegt ze.
'En het betekent dus dat jij niet meer mag komen. Dat pik ik niet, heb ik eindelijk iemand die mij een beetje helpt en dan zeggen ze weer dat het niet mag. Nee hoor, ik neem een advocaat en ik stap naar de rechter.'

We schrijven een bezwaarschrift en we hopen nu maar dat de indicatiesteller inziet dat thuiszorg en counseling effectiever kan zijn dan gesprekken met een psycholoog of een psychiater. Daarbij komt nog dat het goedkoper is voor de maatschappij. Bezuinigen moet, dat weten we allemaal. Maar bezuinigen op adequate hulp is de achterdeur uit.