zaterdag 4 mei 2013

Bezuinigen

\\\
Ze heeft een moeilijke jeugd gehad en ten gevolge daarvan heeft ze paniek- en angstaanvallen. Deze aanvallen stagneren haar in haar hele functioneren. Ze heeft een hele batterij aan hulpverleners gehad. Ze heeft alle hulp aanvaard, maar eigenlijk is ze er klaar mee. Dit zegt ze letterlijk. Dan komt er een besluit van het Centrum Indicatiestelling; ze krijgt geen indicatie meer. Voor haar klachten kan ze terecht bij de reguliere hulpverlening en heeft ze geen recht op persoonlijke begeleiding.
'Dan moet ik zeker weer gaan praten bij een psycholoog. En dan moet ik weer alles opnieuw vertellen. Ik heb het echt wel een plek gegeven nu, ik wil niet alles steeds opnieuw herbeleven,' zegt ze.
'En het betekent dus dat jij niet meer mag komen. Dat pik ik niet, heb ik eindelijk iemand die mij een beetje helpt en dan zeggen ze weer dat het niet mag. Nee hoor, ik neem een advocaat en ik stap naar de rechter.'

We schrijven een bezwaarschrift en we hopen nu maar dat de indicatiesteller inziet dat thuiszorg en counseling effectiever kan zijn dan gesprekken met een psycholoog of een psychiater. Daarbij komt nog dat het goedkoper is voor de maatschappij. Bezuinigen moet, dat weten we allemaal. Maar bezuinigen op adequate hulp is de achterdeur uit.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten